شرح حادثه چرنوبیل و اثرات آن بر طبیعت و کارکنان نیروگاه

فهرست مطالب مورد بحث :

طرز عملکرد راکتور های هسته ای

بررسی حادثه چرنوبیل

1-موقعیت نیروگاه هسته ای

2-تاریخچه نیروگاه

3-طرز عملکرد راکتور

4- حادثه چرنوبیل چگونه و برای چه اتفاق افتاد؟

5-شرح حادثه و  اثرات  آن بر  طبیعت و کارکنان نیروگاه

طرز عملکرد راکتورهای هسته ای

دررآکتورهای هسته ای از طریق شکافت هسته ای گرما تولید می شود.شکافت اورانیوم نوترون های زیادی آزاد می کند.نوترونهایی که از فرآیند شکافت آزاد می شوند، بسیار سریع هستند .از این رو در اکثر رآکتورها قسمتی به نام کند کننده نوترون وجود دراد که در آن از سرعت نوترونها کاسته شده و در نتیجه نوترونها به راحتی جذب می شوند. نام گذاری این نوترونها به نوترونهای گرمایی یا نوترونهای کند به همین دلیل است. مقدار انرژی گرمایی در رآکتوریک پارامتر بحرانی است و کنترل آن با تنظیم تعداد میله های کنترل درون رآکتور صورت می گیرد. میله کنترل از مواد جذب کننده نوترون ساخته شده است.رآکتوری که از کند کننده استفاده می کند، رآکتور گرمایی یا رآکتور کند نامیده می شود .

مواد رایج کند کننده عبارتند از :آب معمولی ،آب سبک، آب سنگین و گرافیت( البته گرافیت مشکلات فراوانی را به وجود می آورد و بسیار خطرآفرین است، مانند حادثه انفجارچرنوبیل)

رآکتورهایی که از کند کننده استفاده نمی کنند، رآکتورهای سریع خوانده می شوند. در این نوع رآکتورها فشار ذرات نوترون بسیار بالا است و از این رو می توان برخی واکنش های هسته ای را که ترتیب دادن آنها در رآکتور کند بسیار مشکل است در آنها انجام داد.

موقعیت نیروگاه هسته ای چرنوبیل

ایستگاه چرنوبیل نزدیک شهر پریپت ،اوکراین  و  18 کیلومتری شمال غربی شهر چرنوبیل،  16کیلومتری مرز اوکراین و بلاروس  و 110کیلومتری شهر کیو قرار دارد.

 

 

تاریخچه نیروگاه چرنوبیل

قرار داد ساخت نیروگاه چرنوبیل مربوط به سال 1966 میشود که دولت حاکمه شوروی سابق تصمیم به گسترش تولید برق هسته ای کرد.شش رآکتور هزار مگا واتی RBMK   برای ساخت نیروگاه طراحی شد. واحد  1 در 1977 ساخته شد، در نوامبر 1996 از چرخه مصرف خارج شد واحد  2 اولین بار در سال 1978  به شبکه متصل شد  ولی  فعالیتش  در سال 1991 بعلت آتش سوزی متوقف شد و درسال 1999 اولیای امور اوکراین تصمیم گرفتند آنرا به کل تعطیل کنند.واحد  3 در 1981 راه اندازی شد،که  فعالیتش بارها برای تعمیر و بازرسی تا 1997  متوقف شد و در ژوئن 2000 مسئولین اکراینی تصمیم گرفتند آنرا در دسامبر همان سال برای همیشه تعطیل کنند.

 واحد 4 که در همان محل واحد 3 احداث شده بود در دسامبر 1983 تکمیل و در مارس 1984 مورد بهره برداری قرار گرفت . واحدهای  5 و 6  در زمان حادثه در حال ساخت بودند که  البته هیچگاه به اتمام نرسیدند.

طرز عملکرد راکتور چرنوبیل

در این رآکتور 1660 قطعه کربنی وجود دارد که در بین آنها لوله های منتقل کننده حرارت وکانالهای کنترل قدرت رآکتور قرار گرفته است.شکافت انرژی صورت می گیرد و آب به عنوان ماده ناقل حرارت از پایین به بالا تحت فشار تزریق می شود.این عمل دمای زیادی را از سطح کپسولهای سوخت به آب انتقال داده و آب را به بخار تبدیل می کند و به این ترتیب اب از قسمت بالائی منطقه فعال رآکتور،رآکتور را ترک می کند.آب که به بخار تبدیل شد با خروج از رآکتور به توربین وارد می شود و باعث چرخش توربین و در نهایت چرخش ژنراتور می شود که در نهایت به تولید انرژی الکتریکی می انجامد.آب پس از این مرحله خنک سازی شده و دوباره به سیکل بازگشت داده می شود.این گونه رآکتورها به رآکتورهای جوششی معروف هستند.در زمانی که فرایند شکافت انجام می پذیرد قسمت از گرمای حاصله (درحدود 5درصد) به کند کننده نوترون منتقل می گردد . در رآکتورهای کادندواز آب به عنوان کند کننده استفاده میشود،این آب توسط پمپهایی از رآکتور خارج و مورد سرد سازی قرار می گیرد و به صورت متناوب دمای آن در حدود 70 درجه سانتیگراد حفظ می گردد. اما در رآکتور چرنوبیل، کربن به عنوان کند کننده مورد استفاده قرار می گرفت . کربن از سیستم خنک کننده خوبی برخوردار نبود و دمای آن بسیار بالا در نظر گرفته شده بود.

چرنوبیل  چگونه و برای چه حادثه اتفاق افتاد

آماده سازی تست برای امنیت نیروگاه

بدترین حادثه اتمی در جهان از یک تست به منظور افزایش توان امنیتی نیروگاه آغاز گردید. در26 آوریل 1986 تستی برای بررسی مدت زمانی که توربین می تواند ژانراتور را پس از ازکار افتادن رآکتور به حرکت در آورد انجام شد.این تست، برای این منظور پیش بینی شده بود که در زمان حادثه احتمالی بتوان هم ازپس حادثه بر آمد و هم میزان برق مورد نیاز نیروگاه و رآکتور رابرای خنک سازی تا برقراری یک منبع برق قابل اعتماد تامین نمود.درزمان حادثه رآکتور بسرعت از کار باز می ایستد و نمی تواند انرژی مورد نیاز خود را تامین نماید و این انرژی یا از طریق واحد های دیگر هسته ای در همان نیروگاه و یااز طریق منبعی دیگر در داخل و یا از خارج نیروگاه تامین می گردد.

در محاسبات برای تامین امنیت بیشتر در نظر می گیرند برای رآکتور آسیب دیده در آن واحد هیچ گونه منبع تامین برق نمی باشد، در این زمان چه باید کرد؟

در موارد اضطراری در تمامی نیروگاههای هسته ای دیزلهای تامین کننده برق شروع به کار می کنند و این دیزلها برق مورد نیاز برای خنک سازی رآکتور و همچنین سایر مصارف را تامین می نمایند.    این دیزلها در فاصله زمانی 30 ثانیه شروع به کار می کنند برای رآکتور های غربی این زمان(30ثانیه) پیش بینی شده و آنها می توانند این فاصله را تحمل نمایند.    ولی برای رآکتوری همچون چرنوبیل این مدت زمان بسیار زیاد بوده و رآکتور تحمل این 30 ثانیه را ندارد و برای ان می بایست به صورت بی وقفه عملیات خنک سازی انجام گیرد. در این زمان رآکتور کاملا از کار افتاد و پرسنل در نظر داشتند از چرخش توربین به منظور تامین برق برای این مدت زمان(30ثانیه) تا زمانی که دیزل ها به کار می افتند استفاده نمایند.آزمایش مورد نظر می بایست مشخص می کرد که این چرخش اینرسی وار توربین برای چه مدت زمانی می تواند ادامه داشته باشد و چه میزان انرژی الکتریکی تولید خواهد نمود و آیا این مقدار انرژی الکتریکی برای پمپهای مرکزی که آب مورد نیازبرای خنک سازی رآکتور را تامین می کنند کافی خواهد بود یانه؟

تست در رآکتور شماره 3 بدون هیچ مشکلی انجام پذیرفت ولی در زمان انجام تست میزان انرژی الکتریکی به میزان زیادی افت نمود که باعث شد تست بر روی رآکتور دیگری با تجهیزات الکتریکی قابل اطمینان تری انجام پذیرد. طرح از این قرار بود که نیروی رآکتور به میزان نصف نیروی اصلی کاهش پیدا کند و در این زمان تمامی بخار تولید شده توسط رآکتور در یک توربین خلاصه شود. این توربین با چرخش خود در زمانی که رآکتور به طور کامل متوقف می شود برق مورد نیاز برای پمپ ها را تازمانی تامین نماید. تست قبل از زمان توقف رآکتور برای آزمایشات و تعمیرات سالانه انجام گرفت و در صورتی که این تست با موفقیت انجام نمی گرفت پرسنل می بایست منتظر می ماندند تا سال آینده و در چنین زمانی دوباره این تست را انجام دهند و از این جهت پرسنل در فشار روحی بودن که باید تست در امسال پایان پذیرد.

شرح حادثه چرنوبیل

حادثه در واقع 24 سات قبل از موعد مقرر آغاز شد ،زمانی که تمامی امکانها و اقدامات برای اجرای تست فراهم شده بود.تا یک ساعت مانده به ظهر روز 25 آپریل نیروگاه و رآکتور با تمامی قدرت و بدون هیچ مشکلی در حال کار بود در این زمان دستور برای کاهش قدرت رآکتور و آماده سازی زمیه تست صادر گردید و این دستور به صورت آهسته انجام شد.در ساعت 1:05 دقیقه نیروگاه به میزان 50 درصد قدرت ماکسیمم خود رسید که در این زمان بخار برای یکی از دو توربین کفایت می کرد و یکی از توربین ها به طور کامل از مدار خارج شد.

تست به قدم بعدی خود نزدیک شد ولازم بود میزان قدرت نیروگاه تا 30 درصد نیروی ماکسیمم کاهش پیدا کند ولی در این ساعت روز نیروی الکتریکی برای تامین الکتریسیته شهر کیف مورد نیاز بود به همین جهت تست برای شب یعنی 9 ساعت دیگر موکول گردید.

در 11:10 شب 25 آوریل 1986نیروگاه چرنوبیل دستور کاهش میزان قدرت رآکتور را دریافت نمود و نیروگاه شروع به کاهش قدرت رآکتور شماره چهار تا 30 درصد نمود

در این زمان بود که کنترلر رآکتور به اشتباه و بر اثر عدم تنظیم کردن میله های جذب نوترون نیروی راکتور را تا یک درصد کاهش داد .در این حالت رآکتور تقریبا به حالت خاموش در آمد و برای ادامه تست آمادگی لازم را نداشت. زیرا به دلیل کاهش سریع قدرت در رآکتور، ماده ثانویه ای به نام زنون ایجاد شده بود که برای از بین رفتن این ماده می بایست حداقل 3 شبانه روز انتظار کشید .زنون گازی رادیواکتیو است.این گاز ساکن و جزء گازهای خفقان آور می باشد. تنفس مقدار زیادی از این گاز موجب سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، کم شدن هوشیاری و مرگ می شود. اما آنچه مهم است دراینجا مهم است این است که این گاز جذب کننده بسیار عالی نوترون می باشد و وجود آن در منطقه فعال رآکتور باعث افت شدید قدرت در راکتورمی گردد. در این لحظه رآکتوربه دلیل گاز زنون دارای قدرتی بسیار کمتر از آنچه که برای تست لازم بود را دارا شد.همچنین در رآکتور مقدار زیادی آب وجود داشت که آب نیز همانند زنون دارای خاصیت جذب نوترون می باشد و بر این اساس رآکتور بیش از پیش افت قدرت پیدا کرد. در اینجا بود که پرسنل دومین اشتباه خود را انجام دادند و تقریبا تمامی میله های کنترل را از داخل رآکتوربیرون کشیدند. و این همانند زمانی است که اتومبیلی را در آن واحد هم گاز داد و هم ترمز گرفت .در این زمان و با وجود نبود میله های کنترل کننده قدرت در داخل منطقه فعال نیروی رآکتور به 7 درصد افزایش پیدا نمود.

این یک اشتباه مهم از نظر کنترل و همچنین طراحی در این قبیل رآکتور بود. در این رآکتور زمانی که میله های کنترل از رآکتور خارج شود رآکتور به حالت غیر فعال در می آید و برای اینکه دوباره رآکتور به حالت فعال بازگرد زمان زیادی لازم است .

نمایندگان شوروی اظهار نموده بودن که در ساختار رآکتور RBMK نوشته شده است که حتی نخست وزیر شوروی نیز نمی تواند دستور کاهش میزان میله های کند کننده را کمتر از 30 عدد صادر کند در حالی که در زمان این آزمایش تعداد این میله ها در حدود 6 یا 8 عدد بوده است . در این زمان رآکتور پراز آب در حال جوشیدن بود و از آنجا که آب جذب کننده نوترون است در صورتی که این آب به بخار تبدل شده و از رآکتور خارج می شد به سرعت میزان نوترون در رآکتور افزایش پیدا کرده و این به افزایش قدرت رآکتور می انجامد.

در شرایط کارعادی رآکتور، این مورد (افزایش میزان نوترون) مشکلی زیادی  ایجاد نمی کند چرا که قدرت در حدی است که می توان این مورد را برطرف نمود.

 ولی در شرایطی که قدرت رآکتور بسیار پایین است و آب به صورت لحظه ای به بخار تبدیل می شود، سیستم محافظت نمی تواند به این شدت فعال گردد و به همین منظور رآکتور غیر قابل کنترل خواهد گردید. در ساعت 1:22 وقتی تمامی تلاشها برای ثابت سازی قدرت رآکتور بی فایده شده بود پرسنل متوجه شدند که این تست نمی بایست انجام می گرفت. در 1:24 صبح یک انفجار اولیه پوشش هزار تنی بالای رآکتور را بلند و راه را برای خروج  مقدار زیادی بخار آب داغ هموار کرد .این مقدمه ای بود برانفجار دوم ناشی ازهیدروژن ، که ازترکیب بخار آب لوله های پاره شده ، زیرکونیوم و یا حتی گرافیت هسته رآکتور به وجود می آمد.انفجار دوم سقف  رآکتوررا پاره کرد و  % 25 از تاسیسات هسته رآکتور را از بین برد. گرافیت سوزان و مواد داغ هسته که در اثر انفجار  بیرون ریخته شد،  باعث ایجاد حدود سی آتش سوزی جدید شد، واین شامل سقف قیر اندود و قابل اشتعال واحد 3  نیز می شد که مجاور واحد 4 واقع شده بود  .تعداد زیادی از کارکنان تاسیسات در عرض چند ساعت نشانه های دریافت تشعشع رادیو اکتیو را نشان دادند.عده افرادی که در بیمارستانها بستری شدند ،  تا ساعت 6 صبح به 108 و تا پایان روز اول به 132 نفر رسید.جریان هوا در تاسیسات رآکتور آسیب دیده باعث تغدیه آتش حاصل از گرافیتهای موجود در هسته شد . در حدود دوازده مگا کوری رادیواکتیویته در روز اول آزاد شد. در روزهای بعد کوشش شد حریق توسط ریختن مواد و مصالح بر روی هسته رآکتور و عایق بندی قسمتهای آسیب دیده  سقف خاموش شود . دما و میزان تشعشع بعد از 31 آوریل رو به افزایش گذاشت و سرانجام آتش در ششم می بعد از آزاد شدن 40 مگا کوری تشعشع رادیو اکتیویته خاموش شد.

اثرات چرنوبیل

1-رادیواکتیو برای اولین بار در سوئد و در استکهلم ثبت گردید.

2 -جابجائی بیش از 135000 نفر

3- نفر کشته در لحظه انفجار

4-هزاران نفر آسیب دیده

5-الودگی سرزمین وسیعی

6-7میلیون روبل توسط نیروهای ارتش سرخ برای عملیات هزینه شد. (در صورت استفاده از نیروهای غیر نظامی این هزینه به مراتب بیشتر بود).

7- هزینه زیاد اقتصادی و روح و روانی برای جامعه

8- اثرات این حادثه سبب ایجاد کودکانی با تومورهای مغزی، با سرهای کوچک ، با سرهای بزرگ زنان و مردانی با اندامی ناساز و کوتاه و دردهای بی درمان ناشناخته و نیز مواد و اشیا آلوده به رادیواکتیوشده است.

اثرات مستقیم و غیر مستقیم حادثه چرنوبیل بر طبیعت

 این حادثه 18,000 کیلومترمربع از زمینهای اطراف  را تحت تاثیرقرار داد. 2640کیلومتر مربع از این زمینها فاصله چندانی با مزارع کشاورزی نداشتند. به ویژه در اکراین مناطق جنگلی تحت تاثیر تشعشع  بالغ بر 35,000 کیلومتر مربع وسعت داشتنند که حدود چهل درصد کل جنگلهاست. گونه های مخروط داران و پهن برگها رادیو اکتیو را همچون فیلتر به خود جذب کردند زیرا ریزش اتمی در این نقاط بسیار متمرکزشده بود. برگهای ریخته شده مقدار زیادی رادیو اکتیو را به خاک انتقال داده و در دهه آینده ،آلودگی به چوبهای درختان انتقال خواهد یافت.در حال حاضرگونه هایی که مقادیر فراوان آلودگی  در آنها ردیابی شده عبارتند از : توتها ، قارچها ، گلسنگها ، علفها و سرخسها. گونه های دیگر درختان  و علفها مقادیر متفاوتی از آلودگی را دارا هستند. که علت آن شکل ریشه آنها و تغذیه از قسمتهای عمیقتر خاک است .درمناطقی که خاک از لحاظ کانیهای طبیعی فقیر است گیاهان مقادیر زیادی سزیم را به جای ترکیبات شیمیایی پتاسیم استفاده می کنند. نظرات در مورد آلودگی DNAهای گیاهی بسیار متفاوت است . به گفته هیت حاکمه دولت بلاروس تغییری در این مورد دیده نشده است. و ظاهرا هم  مقاومت گیاهان در برابر رادیو اکتیویته بسیار زیاد است .

 زمان جوانه زدن دانه ها نیز از گذشته طولانی تر نشده است .در میان حیوانات اهلی و چرنده ها ،  گاوها و بزها از همه بیشتر مظنون به انباشت رادیواکتیو در گوشت  و شیرشان هستند ، چرا که از نزدیکی مناطق آلوده  تغذیه کرده اند. حیوانات گیاه خوار دیگر نیزمنبع  تغذیه شان اکثرا از همان گونه های گیاهی است که انباشت بالایی از مواد رادیواکتیو دارند. شکارچی هایی مانند روباه  و گرگ  تا دوازده بار بیشتر از گیاه خوارها آلوده می شوند.در رودخانه ها و دریاچه های مواد رادیواکتیوغلیظ در ته آب انباشته می شود. مثلا در بلاروس مقدار آن تا ‌Bq 1,000,000 در هر مترمکعب می رسد  و بدین ترتیب ماهی های کف رودخانه به سختی آلوده شده اند.مواد رادیواکتیوی که همراه بارندگیها بازمی گردند ، باعث شده اند سطح آلودگی  در پریپیت و دنیپر گسترش پیدا کند .

هنگام طغیان رودخانه ها در فصلهای پر باران این آلودگی ها از کف رودخانه ها و سدها ،  آب شرب مصرفی سی میلیون انسان را که مصرف کننده آن هستند با مشکل مواجه می کنند . با وجود  Bq1,000,000 مواد رادیو اکتیو در هر مترمکعب در نقاطی مانند  گومل و ماهیلیو مردم این مناطق هنوز به ماهیگیری ادامه میدهند. کمیته چرنوبیل بلاروس بارها اخطار کرده است که رودخانه ها و دریاچه ها نقش مهمی در آلوده کردن زنجیره غذایی مردم ایفا می کنند. خطرهولناکی که هر دو ایالت را تهدید میکند مربوط به وجود استرنسیومی است که در آبهای زیرزمینی و در اثرحادثه  بوجود آمده است.استرنسیوم عنصری است که در بدن به جای کلسیم می نشیند و سبب سرطان استخوان می شود. طبق گفته مقامات رسمی میزان آلودگی آبهای زیر زمینی از محدوده بلاروس فراتر نرفته است اما محققان میزان استرنسیوم موجود را 35 برابر سزیم در تمام آبها می دانند . در اثر تماس با سزیم رادیواکتیو، به سلولها آسیب می رسد واثراتی مانند حالت تهوع، استفراغ، اسهال و خونریزی رخ می دهد.تماس طولانی مدت با سزیم، باعث بیهوشی می شود و به دنبال آن کما و مرگ رخ می دهد. آلودگی هوا بیشتر به علت گرد وخاک ناشی از انفجارها وآتش سوزی رآکتورها و پراکنده شدن  مواد توسط باد در زمان حادثه بوده است.  ظاهرا مسئله دیگری در این باب وجود ندارد.

اثرات وارده بر کارکنان نیروگاه اتمی چرنوبیل

این ارقام توسط بسیاری از منابع و حتی مقامات شوروی نیز تایید شده :

سه نفر بدون دریافت تشعشع مرده اند ؛ دو نفر در همان لحظات اول سانحه  و نفر سوم بر اثر حمله قلبی

 بیست وهشت تن دیگر ( شش نفر آتش نشان و بیست ودو نفر کارکنان مرکز) بر اثر بیماری  ناشی از دریافت  تشعشع  حاد به مرگ دچار شدند . 238 نفر نجات یافته میزان بالایی تشتشع بیماری زا دریافت کردند.

100گری)هر گری معادل100راد) تابش اشعه برابر است با بی‌هوشی، اغما و مرگ در چند ساعت.
10گری تابش اشعه برابر است با تخریب مغز استخوان، افت پلاکت، علائم سندروم حاد اشعه و مرگ در 30 روز.یک گری تابش اشعه برابر است با تهوع و استفراغ و کاهش فعالیت مغز استخوان و کاهش موقت گلبول سفید.

1/0 گری تابش اشعه برابر است با تغییرات در لمفوسیت.

01/0 گری تابش اشعه برابر است با عدم علائم بارز از بیست و دو نفری که در معرض 600 تا 1600 راد ،  تشعشع  قرار گرفتند ؛  بیست نفر بر اثر عواقب تشعشع مردند و دو نفر دیگر ، یکی  بر اثر حمله قلبی همزمان با حادثه  و دیگری سراسر بدنش سوخته بود.پرتوگیری در حدود 400 تا 600 راد ،  برای بیست و سه نفر اتفاق افتاد.پرتو گیری در حدود 200 تا 400  راد ،  شامل 53 نفر می شد. یکی از آنها  96 روز پس از حادثه درگذشت، تعداد دیگری در حین عملهای پیچیده و اورژانسی در گذشتند. حدود 710 نفر کارمندان تاسیسات و کارمندان اورژانسی در حدود 50 راد ،  پرتو دریافت کردند. تخلیه ساکنین به علت تاخیر و بی میلی مقامات دولتی در اعتراف به این حادثه مدتی طولانی به درازا کشید .بعد از حادثه چرنوبیل گمنام ماندن این شهر برای همیشه به پایان رسید . این حادثه در سالهای پایانی جنگ سرد را می توان پایان کار شوروی سابق در انجام پروژه های نو و جهانی دانست . شوروی سابق با تلاش در کم اهمیت نشان دادن ضایعات این حادثه سعی داشت سرپوشی بر پوسیدگی تکنولوژیک و بروکراسی فلج کننده اش گذاشته باشد و از طرفی دولتهای  غربی به منظور سست کردن پایه های نظام در هم پیچیده شوروی ،  طبعات زیست محیطی و انسانی این حادثه را هر چه عمیقتر نشان میدادند.چند عامل عمده وجود دارد که باعث می شود امروزه برداشت دقیق و منسجمی از طبعات این حادثه در دست مردم قرار نداشته باشد.

1-   سانسور شدید اطلاعاتی شوروی سابق  ( حتی امروزه هم نمی توان یک نقشه دقیق و قابل اطمینان از راهها،   پراکندگی جمعیت ، تنوع گیاهی ، تاسیسات ، فرودگاهها و ... از روسیه یافت. )

2- بروکراسی فاجعه آمیز بلوک شرق که باعث سردر گمی و مخدوش شدن اطلاعات شده است .

3-جنگ سرد و رقابتهای تبلیغاتی ابر قدرتها .

به دنبال واقعه 1986سه راکتور باقی مانده در منطقه بسته شدند زیرامنطقه توسط مواد رادیواکتیو فوق العاده الوده بودو برای کارگرانی که در این شرایط کار می کردند ایمن نبود.در پائیز 1986به دلیل درخواست زیاد برای الکتریسیته راکتور شماره 1و2شروع به کار کردند.بعد از چندین مرحله پاکسازی راکتور شماره 3در پائیز 1987شروع به کار کرد.در سال 1991یک آتش سوزی در یکی از توربین های متعلق به راکتور شماره 2رخداد.بعد از این فاجعه آنها تصمیم گرفتند که نیروگاه چرنوبیل را در دو مرحله از رده خارج کنند.یکی از راکتورها در سال 1996و دیگری در سال  2000 از رده خارج شد.

شبکه های بی سیم Wireless LAN

تعریف تکنولوژیWireless Wirelessبه تکنولوژی ارتباطی اطلاق می شود که در آن از امواج رادیویی، مادون قرمز و مایکروویو ، به جای سیم و کابل ، برای انتقال سیگنال بین دو دستگاه استفاده می شود.از میان این دستگاه ها می توان پیغامگیرها، تلفن های همراه، کامپیوتر های قابل حمل، شبکه های کامپیوتری، دستگاه های مکان یاب، سیستم های ماهواره ای و PDA ها را نام برد.ساده ترین پیکربندی WLAN شبکه نظیر به نظیر می باشد.هر PC دارای یک کارت شبکه بدون سیم(Wireless NIC) می باشدو بنابراین می تواند باهر PC دیگری به شرطی که در محدوده یکدیگر قرار گرفته باشند ارتباط برقرار نمایند.نوع دیگر پیکر بندی شامل استفاده از وسیله ای به نام AP است .AP استفاده کننده های WLANرا قادر می سازد تا به شبکه محلی دانشگاه وشبکه اینتر نت دسترسی پیدا کنند.وسعت ناحیه تحت پوشش یک AP متغییر است و به طراحی وساخت محصولات WLANمحیطی که WLANدر آن عمل میکند وقدرت ارسال بستگی دارد.یک AP بطور معمولی می تواند ناحیه ای با شعاع 3000 فوت را در خارج سازمان وناحیه ای با شعاع 600فوت را درداخل سازمان تحت پوشش خود قرار بدهد. مزایای یک شبکه محلی بدون سیم(WLAN) 1 –از WLAN می توان در مکانهایی که امکان سیم کشی وجود ندارد استفاده کرد. 2 -  WLANرا می توان بدون کابلکشی گسترش داد. 3 – WLAN به استفاده کنندگان اجازه نقل وانتقال را می دهد. 4 – WLAN برقراری ارتباط در حین حرکت roaming را پشتیبانی تموده است. فن آوری WLAN : دو نوع فن آوری برای ارسال اطلاعات در WLAN وجود دارد که عبارتند از فن آوری مادون قرمز( ir) فن آ‌وری فرکانس